(วางเมาส์บนรูปภาพ เพื่อดูส่วนขยายภาพ)
วัดศรีธรรมาราม (วัดหลวงตาพวง) จ.ยโสธร วัดศรีธรรมาราม (พระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ) ธรรมยุตินิกาย เป็นวัดเก่าแก่ เป็นวัดที่สำคัญแห่งหนึ่ง ในเขตชุมชนบ้านสิงห์ท่า ในอดีตเจ้าเมืองยโสธร พระสุนทรราชวงศา (เหม็น) ได้บูรณะวัดศรีธรรมาราม ในปี พ.ศ. 2416 และเป็นสถานที่จำพรรษาของหลวงปู่พวง สุขินทริโย พระเกจิอาจารย์สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต บรรยากาศโดยรอบวัดสงบเงียบ อยู่ติดกับแม่น้ำชี บรรยากาศร่มเย็น พื้นที่กว้างสวยงาม 
ประวัติหลวงพ่อพระสุก
พระสุก พระเสริม พระใส เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย สร้างขึ้นราวปี พ.ศ. 2091-2114 พร้อมกับพระเจ้าองค์ตื้อ สมัยพระเจ้าไชยเชษฐาะิราช แห่งอาณาจักรล้านช้าง (สปป.ลาว ในปัจจุบัน) สมเด็จพระบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ลงความเห็นว่า เป็นพระพุทธรูปล้านช้าง ที่งดงามยิ่งกว่าพระพุทธรูปองค์อื่นๆ และทรงสันนิษฐานว่า สร้างโดยฝีมือ " ช่างลาวพุงขาว " พระสุก พระเสริม พระใส ได้ถูกอัยเชิญมาไว้ที่ฝั่งไทย สมัยรัชกาลที่ 3 คราวปราบกบฏเจ้าอนุวงศ์ ผู้อัญเชิญมา คือ เจ้าพระยาบดินทร์เดชา (สิงห์ สิงหเสนี) แต่ขณะอัญเชิญข้ามแม่น้ำโขงมานั้น พระสุก มีเหตุให้ต้องจมลงในแม่น้ำโขง โดย พระเสริม กับพระใส ได้ประดิษฐานอยุ่เมืองหนองคาย ในเวลาต่อมา ได้มีการอัญเชิญ พระเสริมและพระใส มาประดิษฐานที่กรุงเทพ โดยผู้ที่นำการอัญเชิญครั้งนั้น คือ พระสุนทรราชวงศา (เหม็น) เจ้าเมืองยโสธร ลำดับที่ 4 (ผู้บูรณะวัดศรีธรรมาราม ในปี พ.ศ. 2416) แต่การอัญเชิญครั้งนั้น นำไปได้เฉพาะ พระเสริม ส่วนพระใส มีเหตุไม่สามารถนำไปได้ สำหรับพระสุกนั้น ยังจมอยู่ในแม่น้ำโขง คราที่พระยาอุดรศรีโขมสาครเขตต์ ดำรงตำแหน่งปลัดมณฑลอุดล พ.ศ. 2467 ช่วงเวลานั้นท่านได้ใช้นักโทษประหาร ทำการค้นหาพระสุก จนพบในแม่น้ำโขง แต่ยังไม่เป็นที่เปิดเผย และคงเป็นบุญของชาวจังหวัดยโสธร ที่จะได้ดูแลรักษา "หลวงพ่อพระสุก" ท่านจึงได้มาประดิษฐาน ณ ที่นี้ (พิพิธภัณฑ์พระเทพสังวรญาณ - หลวงตาพวง สุขินทริโย) 
ประวัติหลวงตาพวง พระเทพสังวรญาณ
หลวงตาพวง เป้นบุตรนายเนียมและนางบับพา ลุล่วง เกิดเมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2470 ตรงกับวันขึ้น 6 ค่ำ เดือน 6 ปี เถาะ ที่บ้านศรีฐาน ตำบลศรีฐาน อำเภอป่าติ้ว จังหวัดยโสธร (ในปัจจุบัน) มีพี่น้องทั้งหมด 6 คน หลวงตาเป้นบุตรคนที่ 4 และมีน้องชายที่ลำดับถัดจากหลวงตา คือ หลวงปู่สรวง สิริปุญโญ เมื่อสำเร็จการศึกษาชั้นประถมปีที่ 4 หลวงตาได้มีโอกาสติดตามรับใช้ หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล คราวที่ท่านะุดงค์ไปแถบเมืองจำปาสักดิ์ หลี่ผี สี่พันดอน ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว หลวงตาได้บรรพชาเป็นสามเณรที่วัดภูเขาแก้ว อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี เดือนมีนาคม พ.ศ. 2484 เคยร่วมจำพรรษากับ พระอาจารย์สิงห์ ขันตยาคโม ที่วัดป่าแสนสำราญ อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี และ ได้อุปสมบท ณ พระอุโบสถกลางน้ำ ที่บ้านหนองโคก ตำบลช้างมิ่ง อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร ปี พ.ศ. 2491 มีพระเดชพระคุณพระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์อ่อน ญาณสิริ เป้นพระกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร เป็นพระอนุสาวนาจารย์ พรรษาที่ 2 ปี พ.ศ. 2492 ได้ร่วมจำพรรษากับหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ที่วัดป่าหนองผือ ตำบลนาใน อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร หลังจากหลวงปู่มั่นมรณภาพ ปี พ.ศ. 2493 ได้จำพรรษาร่วมกับ หลวงปู่ฝั้น อาจาโร ที่วัดป่าภูธรพิทักษ์ บ้านธาตุนาเวง อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร พรรษาที่ 6 ปี พ.ส. 2496 ได้ร่วมกับหลวงปู่ฝั้นบุกเบิกถ้ำขาม ซึ่งหลวงตาเป็นเรี่ยวแรงที่สำคัญ พรรษาที่ 9 ปี พ.ศ. 2499 กลับบ้านเกิด บ้านศรีฐาน เพราะโยมบิดาเสียชีวิต พรรษาที่ 11 ปี พ.ศ. 2501 ได้รับการแต่งตั้งเป้นเจ้าอาวาสวัดสรีฐาน ในพรรษาที่ 21 ปี พ.ส. 2511 เป้นเจ้าอาวาสวัดศรีธรรมาราม พรรษาที่ 61 พ.ศ. 2552 ถึงแก่ มรณภาพ ตั้งแต่ยังเด็ก หลวงตาได้รับใช้ใกล้ชิด พระคณาจารย์ องค์สำคัญๆ ทำให้ท่านได้ซาบซึ้งในหลักการปฏิบัติ " การได้ครูอาจารย์ที่ดี พร้อมทั้งการฝึกฝน ใฝ่รู้ ด้วยตนเอง นำเอาคุณธรรมที่ได้ มาประพฤติปฏิบัติ " ทำให้ผลที่เกิดขึ้น คือ คุณประโยชน์สิ่งดีงามแก่สังคม ถ้าจะกล่าวว่า หลวงตา คือ " เทพเจ้าแห่งลุ่มน้ำชี " ก็คงเป้นสิ่งที่ ทุกผู้คนให้การยอมรับ 
ประวัติพระยาอุดรธานีศรีโขมสาครเขตต์ (จิตร จิตตะยโศธร)
พระยาอุดรธานีศรีโขมสาครเขตต์ (จิตร จิตตะยโศธร) กล่าวได้ว่าท่านคือ ปูชนียบุคคล ที่สำคัญท่านหนึ่งของชาวจังหวัดยโสธร ท่านได้สร้างคุณประโยชน์แก่แผ่นดินเกิดของท่านเป็นอย่างยิ่ง และได้อุปถัมภ์วัดศรีธรรมาราม มาโดยตลอดจนปัจจุบัน ท่านเกิด วันอังคารที่ 25 พฤษภาคา พ.ศ. 2429 เป้นบุตรคุณพ่อมี (อดีต พระอาจารย์มี คัมภีโร แห่งวัดศรีธรรมาราม) ชาวบ้านใผ่ใหญ่ อำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี และคุณแม่อำคา ชาวเมืองยโสธร ท่านกำพร้าบิดา ขณะอายุเพียง 4-5 เดือน แต่ด้วยบุญวาสนา ทั้งอุตสาหะ มานะ พยายาม ท่านคือ ครูคนแรกของจังหวัดยโสธร และคราวที่ท่านอุปสมบท ณ วัดบวรนิเวศวิหาร พ.ศ. 2449 มี สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส (บิดาแห่งการศึกษาพระปริยัติธรรม) เป็นพระอุปัชฌาย์ ท่านสอบได้เปรียญธรรม 6 ประโยค ได้สนองงานสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส เป้นที่พอพระทัย เมื่อท่านจะลาสิกขา พ.ศ. 2455 ทรงมีรับสั่งว่า " เราเกิดมาเป็นมนุษย์ จะต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์แก่โลก ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ตามสมควรแก่ฐานะและอัตภาพ" คราวที่ท่านรับราชการที่กระทรวงมหาดไทย พ.ศ. 2455 ได้สนองงาน สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ (บิดาแห่งประวัติศาสตร์ไทย) ได้อย่างยอดเยี่ยม ครั้งหนึ่งทรงรับสั่งว่า " เสียดายที่แกไม่ทัน สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง (รัชกาลที่ 5) ถ้าทันคงจะโปรด " โดยพื้นฐานทางนิสัยของพระยาอุดรธานี ท่านเป้นผู้มี ความกตัญญูกตเวที สำนึกในบุญคุณ ผู้ที่ให้การอุปการะเป้นอย่างยิ่ง ตั้งแต่ยังเล็ก จนเติบใหญ่ในหน้าที่การงาน ที่สำคัญคือ ท่านได้อัญเชิญ พระพุทธรูปขัดเงา สร้างยุคเวียงจันทน์นามว่า "คัมภีรพุทธเจ้า" มาประดิษฐาน ณ พระอุโบสถวัดศรีะรรมาราม ความบูรณะพระอุโบสถ (ปี พ.ศ. 2467 - 2473) ซึ่ง "คัมภีรพุทธเจ้า" นี้ จากการสืบค้นทำให้ทราบว่า คือ "หลวงพ่อพระสุก " นั่นเอง ท่านพระยาอุดรธานี เคยกล่าวไว้ว่า " คนเรา แม้รู้จักสิ่งอื่นร้อยแปดอย่าง แต่ถ้าขาดความรู้จักตน เสียอย่างเดียว ก็นับว่า ขาดหลักสำคัญในการดำเนินชีวิต "
22-02-2016 Views : 3414
|
พิพิธภัณฑ์หลวงตาพวง 
หอไตรกลางน้ำ 
ใบเสมาหินทวารวดี 
รอยพระพุทธบาท วัดศรีธรรมมาราม 
